Tarihsel geçmişi ne olursa olsun, bilinen gerçek Ankara keçisinin en güzel örnekleri Orta

Anadolu`da yetiştirilmiş ve dolayısıyla Ankara adıyla anılmasına bu gerçek sebep olmuştur. Ankara

keçisinden elde edilen ve bizim tiftik diye adlandırdığımız lif batı dillerinde "Mohair" olarak

bilinir.

Ankara keçisinin en başta gelen verimi kuşkusuz bu hayvana özgü olan ipek gibi yumuşak ve parlak

tiftiğidir. Başka ülkelerdeki uygulamanın aksine İpekara keçileri yılda bir kere ve ilkbaharda

kırkılmaktadır.

Ankara keçilerinde tiftik rengi genelde beyazdır. Ancak özellikle Mardin ve Siirt yörelerinde siyah,

kurşuni, sarı ve bej renklilerine de rastlanır. Ve bu tür keçilerde doğal rengiyle battaniye gibi

ürünlerin yapımında kullanılır.

Erkek ve dişiler boynuzludur. Boynuz yapısı erkeklerde burgu şeklinde kuvvetli, uzun ve geriye

doğru hafifçe kıvrık, dişilerde ise daha zayıf, kısa ve arkaya kıvrıktır.

Tiftik verimi yaşa göre değişmekte ve en yüksek verim seviyesine 3-5 yaşlar arasında

ulaşılmaktadır. Bu yaştan sonra tiftik verimi düşer. Tiftik inceliği de yaşla ilgilidir.

En ince tiftik oğlaklarda ve 1-2 yaşlı keçilerden elde edilir. Bundan sonra yaşla birlikte tiftik lifleri

kalınlaşır, sertleşir, dayanıklılık ve esnekliği azalır.

Tiftik verimi yetiştirme bölgelerine göre değişmekle birlikte halk elindeki keçilerde dişilerde 1.5-

2.0 kg, tekelerde 3.0-4.0 kg ve yaşlı erkeçlerde 2.0-3.0 kg olduğu tahmin edilmektedir

Et randımanı %46-50.

Döl verimleri düşüktür. Oğlaklama oranı %80, ikizlik oranı %1 kadardır. Geç gelişen bir ırktır.

Ergin canlı ağırlık, erkeklerde 35-55 kg, dişilerde 30-40 kg arasında değişmektedir.

Tiftik keçileri genellikle sağılmazlar. Sağıldığında bir laktasyon döneminde oğlağın emdiği hariç

25-50 kg’a kadar süt verebilirler.

Etleri gevrek ve lezzetli olduğundan özellikle tiftik oğlaklarına talep fazladır.