Yerleşik sistemde koyun/keçi yetiştiriciliğinde hayvanların geceleri barındıkları yer sabit olup yıl boyu aynı mekânı kullanırlar.
Yerleşik sistem kendi içerisinde yarı yerleşik ve tam yerleşik olarak ikiye ayrılabilir.
Tam yerleşik sistemde hayvanlar sürekli aynı barınağı kullanırlar.
Yarı yerleşik sistemde hayvanlar kışın belli bir yerde barındırılırlar.
Yaz mevsiminde ise başka bölgelere, genellikle yaylara çıkartılarak barındırılırlar.
Her iki durumda da daha önce konakladıkları barınaklarda barındırılırlar.
Bu tip yetiştiricilik bakımından işletmeler birkaç şekilde isimlendirilmektedir.
AİLE İŞLETMELERİ
Yerleşik sistemdeki küçük aile işletmelerinin hayvan sayıları genellikle 5 ile 50 arasında değişmektedir.
Bu tip işletmelerde küçükbaş hayvanların yanı sıra başka türlerin yetiştiriciliği de yapılmaktadır.
Bu üretim sisteminde genellikle aile iş gücü hakimdir.
Dişi hayvanlar genellikle erkeklerle bir arada bulunur.
Yılın her döneminde sürü içerisinde kuzu/oğlak görmek mümkündür.
Sürü içerisinde akrabalık çok yüksektir.
Daha çok ailenin et-süt ihtiyacını karşılamak esas amaçtır.
KAMU VE ÖZEL TARIM İŞLETMELERİ
Bu tip tarım işletmelerinde, işletme ekonomisi koyun/keçi yetiştiriciliğinden sağlanmaktadır.
Ülkemizde birçok tarım işletmecisi birden fazla faaliyeti birlikte yürütmektedir.
Dolayısı ile bu tip işletmeleri birbirinden ayırmak pek kolay değildir.
Örneğin, 500 baş hayvanı olan bir işletme sahibinin aynı zamanda bitkisel üretimi veya bağ bahçe işlerini ya da diğer ticari bir faaliyeti sürdürdüğü görülmektedir.
Ancak bu tip işletmelerde genel ağırlık koyun/keçi yetiştiriciliğindedir.
Hayvanlar yetiştiricinin özel otlatma alanlarında, köy ortak malı meralarda, yarı göçer diye tabir edilen sistemle yaylalarda barındırılır.
Aile işgücü hâkim olmakla birlikte çoban bulundurmak da yaygındır.
Hayvanların yayladaki konaklama yerleri ve kışın barınma alanları daha iyi durumdadır.
Bu tip işletmelerde erkek hayvanlar dişilerden ayrı olarak otlatılmaktadır
KÖY SÜRÜLERİ HALİNDE YETİŞTİRİCİLİK
Bu tipteki yetiştiricilikte köydeki küçük sürülerin bir araya getirilmesi esastır.
Bütün sürü, ortak tutulan çoban tarafından sabah saatlerinde toplanır akşam ise sahiplerine teslim edilir.
Her sürü kendi barınağında geceler.
Farklı durumlarda tüm sürü beraber de geceleyebilir.
Her sürü sahibi kendi hayvanlarını ayırt edeceği birtakım işaretlemeler yapar
GÖÇER YETİŞTİRİCİLİK
Sayıları gittikçe azalmakla birlikte Türkiye’nin Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu ve İç Anadolu Bölgelerinde gerçekleştirilen bir üretim sistemidir.
Hayvanların barınıp beslenmeleri için gerekli olan bitki örtüsünün yeterli olduğu bir güzergâh takip edilir.
İlkbahardan başlayarak bu güzergâh boyu yükseklere, kışa doğru ise alçak yerlere doğru hareket edilir.
Sürü mevcudu 500-600 baştan başlayıp 1000- 3000 başa kadar çıkabilir.
Bir takım sosyal olaylar nedeni ile bu tip yetiştiricilik özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da yerini yerleşik tipteki yetiştiriciliğe veya yayla koyunculuğuna (yarı yerleşik sistem) bırakmış durumdadır.
Göçer koyunculukta hayvanlar için belirli bir yerleşim yeri söz konusu olmaz iken yayla koyunculuğunda kış ve yaz yatak yerleri sabittir.
