Bilgi Bankası

Kabuk Çatlaması (Cracking / Skin Splitting)
Tanım
Elma meyvesinin epidermis ve kutikula dokularında, özellikle gelişimin ileri evrelerinde meydana gelen yüzeysel veya derin yırtılmalar olarak tanımlanır. Çatlaklar çoğunlukla meyvenin stil (uç) veya ekvator bölgelerinde görülür.

Fizyolojik ve Biyokimyasal Mekanizma
1. Hücre Genişleme Hızı > Kutikula Esnekliği
Meyve büyüme periyodunun hızlı olduğu dönemlerde, epidermal hücrelerin genişlemesiyle kutikula üzerindeki gerilim artar.
Kutikula yeterince esnek değilse, mikroskobik yırtıklar oluşur ve bu bölgeler suya karşı geçirgen hâle gelir.
Bu durum, osmotik dengesizlik ile birleştiğinde çatlama riskini maksimuma çıkarır.
2. Ani Su Yüklenmesi (Hydration Shock)
Özellikle kuru bir dönemin ardından gelen yoğun yağış:
Ağaç içindeki ksilem transpirasyon akışı artar.
Meyve hızla su alarak iç basıncını artırır (turgor).
Epidermis bu basınca dayanamayarak çatlar.

İklim ve Çevresel Faktörler

Faktör

Etkisi

Ani yağmur

Su alımı artar → turgor basıncı yükselir

Yüksek nem + düşük buharlaşma

Transpirasyon düşer, su meyveye yönlenir

Sıcak gün / soğuk gece farkı

Kutikula üzerinde mekanik stres oluşur

Dengesiz sulama

Özellikle kurak dönem sonrası yoğun sulama çok risklidir


Besin Elementleriyle İlişkisi
Kalsiyum (Ca): Hücre duvar stabilitesini sağlar, eksikliği çatlama riskini artırır.
Bor (B): Kutikula ve hücre duvar lignifikasyonunda rol oynar. Eksikliği mikroyırtıkları artırır.
Azot (N): Fazla kullanımı, dokularda gevşeklik ve su tutma kapasitesinin artmasına neden olur.

Meyve Özellikleriyle İlgili Riskler

Özellik

Etkisi

İnce kutikula

Esneklik az → çatlama riski artar

Düzensiz meyve büyümesi

Lokal gerilim bölgeleri oluşturur

Yüzey pürüzleri (lenticel yoğunluğu)

Mikro çatlaklara yatkınlık sağlar


 En Fazla Etkilenen Elma Çeşitleri

Çeşit

Duyarlılık

Gala

Çok yüksek

Golden Delicious

Yüksek

Granny Smith

Orta

Fuji

Nispeten düşük, ancak geç hasatta artar


Koruma ve Önleme Stratejileri
1. Sulama Yönetimi
Toprak nemi sensörleri ile kontrollü sulama yapılmalı.
Damlama sulamada debi sabit tutulmalı, ani hacim artışlarından kaçınılmalı.
Kuraklık sonrası “yüksek hacimli sulama” yerine kademeli nem takviyesi yapılmalı.
2. Yaprak ve Meyve Besleme
Kalsiyum (ör. CaCl₂) ve Bor (B) içerikli yapraktan uygulamalar (meyve büyüme döneminde)
Azot uygulamaları kontrollü yapılmalı (aşırı N → hücre duvar gevşekliği)
3. Antitranspirant ve Bariyer Uygulamaları
Kaolin kili gibi yansıtıcı yüzey kaplamaları ile buharlaşma dengelenebilir.
Kutikula kalitesini artırıcı preparatlar (örneğin silikon bazlı ürünler) kullanılabilir.

Depolama ve Hasat Sonrası Etkiler
Kabuk çatlaması olan meyveler:
Raf ömrü ciddi biçimde kısalır.
Su kaybı hızlanır → meyve buruşur.
Fungal patojenlerin giriş kapısı olur → özellikle Penicillium expansum riski yükselir.

İlaç Önerileri