(Tetranychus urticea)

Tanımı ve Biyolojisi

Kırmızı örümcekler, genellikle 0.5 mm`den küçük olup çıplak gözle zor görülürler. Yumurtalar sıcaklığa bağlı olarak 2-9 günde açılır. Yumurtadan çıktıktan sonra sırasıyla bir larva ve iki nimf dönemi geçirerek ergin olurlar. Yapraklardaki yoğunluğu haziran ayından itibaren artmaya başlar, temmuz-ağustos aylarında en yüksek seviyeye ulaşır, popülasyonları daha sonra giderek azalır. Mevsimin sıcak ve kuru olması Kırmızı örümcek popülasyonlarının hızlı bir şekilde artmasına, yağışlar ise popülasyonlarının azalmasına neden olur. Kırmızı örümcekler yüksek üreme gücüne sahip olup çok sayıda döl verir. Dişiler yuvarlak vücutludur. Erkekler dişiden daha küçük ve hareketli olup, karın kısmı, geriye doğru sivrilir. Renkleri genel olarak yeşilimsi sarı veya kahverengimsi yeşildir. Kışı geçirecek dişiler portakal veya kiremit rengine dönüşür. Vücudun iki tarafında siyah büyük birer benek bulunur. Bu benekler çeşitli şekillerde olabilir ve nadiren arka uca doğru yayılır. Vücut kılları oldukça belirgin olup, deri üzerinden diken gibi tek tek çıkar. Yumurtaları inci tanesi gibi beyazımsı, şeffaf ve tamamen yuvarlaktır. Açılmaya yakın, koyulaşarak parlak sarı yeşil bir renk alır. Yumurtadan yeni çıkan larvalar renksiz olup, üzerinde benek bulunmaz. Beslenmeye başladıktan sonra vücudun her iki yanında benekler belirir. İki noktalı kırmızı örümcek, kışı döllenmiş dişi halinde, ağaçların gövdesinde çatlak ve yarıklarda, yere dökülmüş yaprak ve yabancı otlarda uyuşuk halde geçirir. Kışlayan erginler mart ayının ilk haftasından itibaren kışladığı yerleri terk ederek, yapraklarda beslenmeye başlar. Yaprakta çok yoğun ağ örer, bir yaprak üzerinde zararlının tüm biyolojik dönemlerini bir arada görmek mümkündür. Dişiler, beslendikleri yaprakların alt yüzüne tek tek olmak üzere 100-200 yumurta bırakırlar. Yılda 10-21 döl verebilir.

Zarar Şekli

✓  Kırmızı örümcekler ağaçların yapraklarında ve meyvelerinde özsuyunu emerek ve bitkiye zehirli madde salgılayarak zarar yaparlar.

✓  Zarar gören yapraklarda; önce beyaz, sonra sarı kahverengi lekeler meydana gelir.

✓  Daha sonra bu lekeler birleşerek, yaprağın kurumasına ve sonunda dökülmesine sebep olur.

✓  Şiddetli zarar gören yapraklar kurşun veya gümüş rengini alırlar.

✓  Ağaçlar zayıf kalır, iyi gelişemez ve ertesi yıl verim azalır.

✓  Sürgünler pişkinleşmez ve kış donlarından zarar görür.

✓  Zararlının beslendiği meyvelerde soluk, sarı ve kahverengi lekeler oluşur, meyveler küçük kalır ve kalitesi düşer.

Konukçuları

Kırmızı örümceklerin pek çok konukçusu bulunmaktadır. İncir, elma, armut, ayva, kiraz, şeftali, vişne, erik, kayısı,  badem ve daha bir çok meyvede zarar yaparlar. Ayrıca sebzelerde, diğer kültür bitkileri ve süs bitkileri konukçuları arasında yer alır. 

Mücadele Yöntemleri

Kimyasal Olmayan Mücadele

✓  Yere dökülen yapraklar toplanarak bahçeden uzaklaştırılmalıdır.

✓  Toprak işlemesi yapılarak kırmızı örümceklerin kışladıkları bitki artıkları toprağa gömülmelidir.

✓  Bahçedeki yabancı otlarla mücadele edilmelidir. 

✓  Mücadele olarak yazlık ve kışlık yağlar, zararlının popülasyon yoğunluğuna göre özellikle Mart sonu nisan başı ve çiçeklenmeden önceki dönemlerde ve çiçek dökümünden sonra özellikle yaprakların alt yüzeyine vurulmalıdır.

Biyolojik mücadele 

Kırmızı örümceklerin çok etkili doğal düşmanları bulunmaktadır. Faydalıların doğada korunması, etkinliklerinin artırılması için gereken önlemler alınmalı ve faydalılara etkisi az olan ilaçlar seçilmelidir. Mücadele programları, özellikle Phytoseiidae familyası türlerini koruyacak şekilde planlanmalıdır.

Avcı akar ve böcekler, zararlı akarların tüm dönemlerine saldırarak onları baskı altında tutabilmektedirler. Ülkemizde saptanan doğal düşmanları aşağıda verilmiştir. 

Typhlodromus spp. (Acarina: Phytoseiidae) 

Euseius finlandicus (Oudemans) (Acarina: Phytoseiidae) 

Kampimodromus aberrans (Oudemans) (Acarina: Phytoseiidae) 

Phytoseius plumifer (C. and F.) (Acarina: Phytoseiidae) 

Phytoseiulus spp. (Acarina: Phytoseiidae) 

Amblyseius bicaudus (Wainstein) (Acarina: Phytoseiidae)

Atractotomus mali (Meyer) (Hem.: Miridae) 

Malacocoris chlorizans (Penz.) (Hem.: Miridae) 

Orius spp. (Hem.: Anthocoridae) 

Stethorus punctillum (Weise) (Col.: Coccinellidae) 

Stethorus gilvifrons (Mulsant) (Col.: Coccinellidae) 

Therodiplosis persicae (Kieffer.) (Thys.: Thripidae) 

Chrysoperla carnea (Steph.) (Neur.: Chrysopidae)