Meyve yüzeyinde kahverengi-gri tonlarında pürüzlü, ağ benzeri veya yamalı yapılar gelişir.
Paslanma, bazen kaliks çukuru (çiçek çukuru) veya sap çukuru gibi lokalize bölgelerle sınırlıdır, ancak tüm yüzeye yayılabilir.
Aşırı durumlarda meyve şekli bozulabilir; kabukta yırtılmalar gözlemlenebilir.
Paslanmış bölgelerde su kaybı artar, bu da zamanla meyvenin kısmen ya da tamamen buruşmasına neden olur.
Hasarlı yüzeyler genellikle kurudur ve ticari değer kaybına yol açar.
Fizyolojik Nedenler:
Meyve kabuğunun en dış tabakası olan kütikula, epidermis hücreleri tarafından salgılanan mum ve pektin yapılarından oluşur ve dış etkilere karşı koruyucudur.
Bu tabaka zarar gördüğünde, alttaki epidermal hücreler ölür ve mikro çatlaklar oluşur.
Hasarlı alanlarda, suberin birikimi ile oluşan mantarlaşmış (korkulaşmış) dokular gelişir.
Ruslaşmaya yatkın çeşitler, kütikula ile düzensiz biçimde bütünleşmiş veya hücre duvarlarından ayrılmış epidermis yapıları taşır.
Genetik yapı, özellikle kütikula ve epidermis morfolojisi, hassasiyetin temel belirleyicisidir.
Genç meyvelerin hızlı yüzey genişlemesi sırasında, kütikula bu büyümeye uyum sağlayamazsa mikro çatlaklar meydana gelir.
Mikro çatlaklar, suberin ile doldurulmaya çalışılırken yüzeyde paslanmaya benzer görünüm ortaya çıkar.
Oluşumu Teşvik Eden Koşullar:
Uzun süreli ıslaklık dönemleri (yağmur veya sulama)
Geç don olayları ve ani sıcaklık düşüşleri
Gündüz-gece sıcaklık farklarının yüksek olması
Düzensiz su temini, özellikle kuraklık sonrası aşırı sulama
Kötü tozlaşma koşulları veya yumurtalık gelişiminin zayıf olması
Kök hasarı veya kötü kök gelişimi
Uyumsuz bitki koruma ürünleri (ör. kükürt içeren bileşikler)
Sulamada kullanılan suyun demir içermesi veya kirli olması
Zararlılar (örneğin pas akarı), dolu zararı, rüzgarla oluşan aşınma gibi mekanik hasarlar
Bazı mikroorganizmaların (ör. maya türleri) yüzeyde oluşturduğu hücre hasarları