Hastalık
etmeni fungus toprak kökenli olup, genellikle vejetasyonun sonuna yaklaştıkça
ağırlaşan belirtiler olarak kendini gösterir.
Alt
kısımlardan üst kısımlara doğru ilerleyen belirti tablosunda ilk belirtiler
herhangi bir zararlanma olmaksızın solan yapraklar şeklinde olabileceği gibi,
yaprakların kenarlarından damar aralarına doğru ilerleyen kloroz ve sonrasında
nekrozlar şeklinde de olabilir
Ekim
geç yapılmışsa veya hastalık erken başlamışsa bitki boyu kısalır, koza sayısı
azalır ve kozalar küçük kalır. Hastalığın diğer karakteristik bir belirtisi ise
gövde enine kesitinde ksilem (odun borusu) iletim demetlerinin
kahverengileşmesidir. Hastalığın ileri aşamalarında çoğunlukla bitki ölür
Fungus
kışı toprakta ya da hastalıklı bitki kalıntılarında 10 yıl gibi uzun bir süre canlılığını
sürdürebilir
Etmenin
yayılmasında kültür ve bakım işlemleri (özellikle toprak işleme ve sulama),
hastalıklı bitki artıkları, bulaşık toprak ve tohum önemli rol oynamaktadır.
Konukçuları
V.
dahliae pamuk dışında birçok bitkide hastalığa neden olabilmektedir.
Bunlardan bazıları zeytin, susam, ayçiçeği, bamya, domates, biber, patlıcan,
börülce, fasulye, patates, yerfıstığı, kavun, maydanoz, şeftali, kayısı,
karanfil, datura, domuz pıtrağı, horozibiği ve pire otudur.
Mücadele Yöntemleri
Kimyasal olmayan mücadele
Hastalığa dayanıklı çeşitler tercih
edilmeli
Aşırı sulamadan kaçınılmalı
Ekim nöbeti uygulanmalı (2 yıl pamuk, 2
yıl yonca; 3 yıl pamuk, 3 yıl yonca; 2 yıl pamuk, 1 yıl buğday + mısır; 2 yıl
pamuk, 1 yıl mısır; 1 yıl pamuk, 1 yıl susam + buğday)
Dengeli gübreleme yapılmalı. (Azotlu
gübre olarak üre tercih edilmelidir)
Yabancı ot mücadelesi yapılmalı
Derin toprak işlemeden kaçınılmalıdır.
Kimyasal Mücadele
Solgunluk hastalığının bilinen ekonomik
bir ilaçlı mücadelesi yoktur.
